BDO W MEDIACH Umowę, po zawarciu której strony nie wystawiły dokumentu sprzedaży, można uznać za fakturę, jeśli zawiera ona wszystkie informacje niezbędne do tego, by organ mógł ustalić, czy materialne przesłanki prawa do odliczenia VAT zostały spełnione - wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 29 września 2022 r. w sprawie C‑235/21 (Raiffeisen Leasing), który na lamach Rzeczpospolitej opisuje Emilia Wolnowska, doradca podatkowy, Senior Tax Manager, BDO biuro w Poznaniu.
Komentowany wyrok ma duże znaczenie również dla polskich podatników, w szczególności dla wystawców dokumentów, które mogą być uznane za faktury. Należy podkreślić, że wyrazem implementacji analizowanego w wyroku przepisu art. 203 dyrektywy VAT jest art. 108 polskiej ustawy o VAT, którego celem jest zapobieganie wystawianiu tzw. pustych faktur. Przepis ten przewiduje powstanie obowiązku zapłaty VAT wskutek samego wystawienia faktury i to niezależnie od tego czy transakcja faktycznie miała miejsce.
Kij ma dwa końce. Z jednej strony, nabywcy będą mogli na podstawie umowy odliczyć VAT przy spełnieniu wszystkich warunków. Z drugiej strony, wyrok ten niesie ze sobą ryzyko dla wystawców dokumentów, które mogą zawierać tzw. obowiązkowe elementy faktury jak kwota czy stawka VAT. W takich przypadkach wystawca faktur będą bowiem musieli zapłacić VAT. W omawianym wyroku Trybunał wyraźnie bowiem wskazał, że wyszczególniony na fakturze VAT jest należny od wystawcy tej faktury również w przypadku braku rzeczywistej transakcji. Przedsiębiorcy powinni więc rozważyć, czy wystawione i wprowadzone do obiegu dokumenty mogą zostać uznane za faktury i powodować nieoczekiwane obowiązki w zakresie rozliczeń podatkowych.
Cały artykuł można przeczytać w Rzeczpospolitej z 24 października 2022 r., str. D7