BDO W MEDIACH Nieruchomość, która nigdy nie była wykorzystywana w działalności, nie został zabudowana, ani nie była wykorzystywana w jakikolwiek sposób w ramach prowadzonej firmy nie spełnia definicji środka trwałego – wynika z wyroku WSA w Łodzi, który opisuje Rzeczpospolita.
Lidia Rubińska, konsultant w Dziale Doradztwa podatkowego BDO komentując orzeczenie na łamach gazety zwróciła uwagę, że w kwestii zdarzenia opisanego w wyroku rację należy przyznać stronie skarżącej, bowiem, jeśli składnik majątku nie był fizycznie wykorzystywany w działalności gospodarczej przedsiębiorcy, to sprzedaż tego składnika nie generuje przychodu z tej działalności. W rozumieniu ustawy o PIT żeby uznać sprzedaż składnika majątku należącego do przedsiębiorcy za przychód z działalności gospodarczej musi zostać spełniony warunek faktycznego wykorzystywania tego składnika w działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Jeżeli składnik majątku nie był fizycznie wykorzystywany w tej działalności, mimo początkowych zamiarów przychód ze sprzedaży należy zaklasyfikować do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych niezwiązanych z tą działalnością. W stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży było prawo wieczystego użytkowania działki gruntowej, ponieważ działka z powodu licznych utrudnień uniemożliwiających wykonywanie działalności nie została przystosowana na cele związane z działalnością gospodarczą. Organ podatkowy uznał, że jeśli prawo użytkowania wieczystego gruntu wpisane zostało do ewidencji środków trwałych to oznacza, że odpłatne zbycie tego prawa jest przychodem z działalności gospodarczej. W ocenie organu skoro działka nie została wycofana z działalności gospodarczej, tj. z ewidencji środków trwałych i pozostawała w niej do dnia sprzedaży to w ocenie organu służyła celom działalności. Z rozstrzygnięciem organu podatkowego nie zgodził się sąd administracyjny. Zdaniem sądu jeśli działka nie była faktycznie wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, mimo zamierzeń przedsiębiorcy to oznacza, że sporna nieruchomość nie spełniała definicji środka trwałego w rozumieniu przepisów podatkowych. Z art. 22a ust.1 w związku z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT wynika, że za środki trwałe uznaje się przedmioty zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie dłuższym niż rok i wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej.
Cały artykuł można przeczytać w Rzeczpospolitej z 11 maja 2022 r., str. H7