TEMAT NA CZASIE Jak twierdzi w swoich objaśnieniach resort finansów, w przypadku zastosowania metody marży transakcyjnej netto przy weryfikacji cen transferowych, dostęp do wiarygodnych danych porównawczych jest łatwiejszy z uwagi na wykorzystywanie danych pochodzących z ogólnodostępnych sprawozdań finansowych, niż ma to miejsce w przypadku innych dopuszczonych przepisami metod ich ustalania.
Metoda marży transakcyjnej netto (MMTN) jest jedną z metod weryfikacji cen transferowych. Polega na określeniu wskaźnika finansowego, odzwierciedlającego relację marży zysku netto, jaką uzyskuje badany podmiot w transakcji kontrolowanej, do odpowiedniej bazy. Przed dokonaniem wyboru tej właśnie metody ustalania cen transferowych warto zastanowić się nad tym, jakie zalety lub wady ma ona w porównaniu do innych przewidzianych przepisami metod. Ułatwiają nam to wydane w grudniu ubiegłego roku objaśnienia Ministerstwa Finansów.
I tak, w przypadku MMTN, jak również w ramach metody ceny odprzedaży czy metody koszt plus, porównywany jest wskaźnik finansowy, poziom marży (lub narzutu) zrealizowany na porównywalnej transakcji. W przypadku metody porównywalnej ceny niekontrolowanej porównywana jest cena porównywalnego przedmiotu transakcji (dóbr, usług, innych świadczeń) w porównywalnych transakcjach. Marża (lub narzut) stanowi wynagrodzenie za wykonywane funkcje, angażowane aktywa i ponoszone ryzyko. Z założeń MMTN wynika, że różnice w cechach charakterystycznych dóbr lub usług mają mniejszy wpływ na marżę i tym samym występuje większa tolerancja na różnice produktowe. Stosując MMTN, należy koncentrować się w większym stopniu na porównywalności podmiotów w znaczeniu funkcjonalnym.
Jak zauważa resort finansów MMTN jest w praktyce bardziej uniwersalna, gdyż może być stosowana do szerokiego spektrum transakcji, podczas gdy metoda ceny odprzedaży jest najwłaściwsza w sytuacji odprzedaży do podmiotu niepowiązanego towarów lub usług nabytych od podmiotu powiązanego. W MMTN weryfikuje się wysokość wskaźnika finansowego, dobranego w zależności od charakteru transakcji. W metodzie ceny odprzedaży z kolei weryfikuje się wysokość marży ceny odprzedaży oraz czy marża ta zapewnia pokrycie kosztów bezpośrednich i pośrednich związanych z transakcją oraz osiągnięcie odpowiedniego zysku.
MMTN zakłada weryfikację poziomu „marży zysku netto”, podczas gdy metoda koszt plus polega na weryfikacji poziomu narzutu zysku. Zarówno w metodzie koszt plus, jak i w MMTN (w przypadku wyboru wskaźnika finansowego ważonego kosztami) można odnosić się do bazy kosztowej. Co do zasady w metodzie koszt plus stosuje się wskaźniki narzutu brutto.
W MMTN weryfikacji podlega wskaźnik finansowy realizowany na transakcji kontrolowanej przez dany podmiot (metoda jednostronna), podczas gdy metoda podziału zysku polega na ustaleniu łącznego zysku związanego z transakcją kontrolowaną i weryfikacji zasad jego podziału. MMTN może być wykorzystywana w ramach analizy przeprowadzanej metodą podziału zysku.
Jeśli pojawią się u Państwa jakiekolwiek pytania dotyczące cen transferowych zapraszamy do kontaktu z Joanną Pasymowską, doświadczonym starszym menedżerem w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO: https://www.bdo.pl/pl-pl/uslugi/doradztwo-podatkowe/ceny-transferowe
Więcej na Instagramie BDO Poland: https://www.instagram.com/bdo_poland/
POPRZEDNIO PISALIŚMY O: Podatników czekają zmiany w przepisach o transakcjach rajowych https://www.bdo.pl/pl-pl/publikacje/bdo-w-mediach/2022/podatnikow-czekaja-zmiany-w-przepisach-o-transakcjach-rajowych